Asystent wampira (2009)

… czyli o tym, że da się zrobić film a) o wampirach, b) dla młodzieży, który c) nie jest idiotyczny, d) patetyczny i e) podczas oglądania którego nie marzę o tym, by zza krzaka wylazł Blade i wszystkich zneutralizował. Tak, tak, wiecie, do czego piję. Ale wracając do tematu – przed wami pierwsza część sagi Cirque du Freak, czyli o cyrku pełnym odmieńców.

Historia nie jest wybitnie skomplikowana. Dwaj przyjaciele – grzeczny Darren i niegrzeczny Steve – postanawiają wybrać się na przedstawienie Cyrku Odmieńców. Nawet jeśli (a może raczej właśnie dlatego, że) dorośli wyraźnie im tego zakazują. Tu wypada wspomnieć dwie rzeczy: Steve bardzo interesuje się wampiryzmem, a Darren pająkami. I tak na przedstawieniu uwagę obu chłopaków zwraca występ niejakiego Crepsleya (bo jest wampirem) i jego towarzyszki Madam Octy (bo jest bardzo kolorowym i niebezpiecznym pająkiem). Po przedstawieniu Darren zakrada się do pokoju Crepsleya i pod wpływem impulsu kradnie jego pająka. To powoduje ciąg wydarzeń, które kończą się zamienieniem Darrena w pół-wampira tak, by mógł zostać asystentem (czytaj: chłopcem na posyłki) Crepsleya. Ah, zapomniałam wspomnieć o „drugiej stronie” – czyli podstępnym panu Małym, który wcale taki mały nie jest i jeździ bryką rodem z Need For Speer Underground.
Darren zostaje pół-wampirem i przyłącza się do Cyrku Odmieńców. Na tym zostawię fabułę, by zająć się czymś ciekawszym. Zacznę może od postaci Darrena – ugłaskanego, grzecznego, słuchającego rodziców nastolatka, który zawarł układ z wampirem. Obeszło się bez roztrząsania swojego beznadziejnego położenia, biadolenia nad tym, jaki to on biedny i nikt go nie kocha… Została mu co prawda postawa „nie będę pił krwi, zostanę wegetarianinem”, ale nie robił z tego przedstawienia. Crepsley z kolei potrafił pokazać pazurki – dosłownie i w przenośni. Też był po stronie „tych dobrych”, ale kiedy przyszło co do czego, nie przejmował się świeżym manicurem, tylko robił użytek z pięści. I z pająka. Jeśli chodzi o drugoplanowe postaci – tutaj zdarzały się przypadki dość stereotypowe (Steve), jak i jeśli nie oryginalne, to przynajmniej intrygujące (Mały, Kobieta z Brodą). A skoro już przy postaciach jesteśmy, warto zwrócić uwagę na aktorów. Nie musicie kojarzyć Johna C. Reilly’ego, który grał Crepsleya, ale na pewno znacie Salmę Hayek – nieczęsto macie okazję zobaczyć Salmę z Brodą. Jako smakowity dodatek można potraktować dwa krótkie występy Willema Dafoe, z przeuroczym wąsikiem. Młodym aktorom nie mam nic do zarzucenia – wyrobią się z czasem. I tak patrzyło się na nich dużo przyjemniej niż na pewnego bladego, okazjonalnie błyszczącego chłopięcia…

Podsumowując: tak, jest to film głównie dla młodzieży. Tak, wpisuje się w nurt „o, wampiry zrobiły się popularne, skorzystajmy z tego”. Ale wciąż jest wart obejrzenia – dość wciągająca akcja, okraszona nieco czarnym humorem i skoczną muzyką, z paroma niezłymi (jak na takie filmy) scenami walk… Tak, Asystent wampira zdecydowanie wygrywa z okołozmierzchową konkurencją.

PS. Film powstał na motywach pierwszej powieści z cyklu „Saga Darrena Shana” – książki te nie zostały wydane w Polsce. Jeszcze.