Zapraszamy do wgryzienia się w trzeci odcinek podcasta, w którym zagościły przedwieczne krwiożercze stwory!
Mowa oczywiście o wampirach. Ale nie bójcie się, nasze (Szyszki, moje i naszego Gościa) doświadczenie w tych sprawach pozwoliło okiełznać wampiry na tyle, że nie zrobią wam krzywdy. Aczkolwiek do słuchania tego odcinka przydadzą się nerwy jeśli nie ze stali, to przynajmniej ze srebra. Kanapka z masłem czosnkowym też może okazać się pomocna.
Zatem, bez dłuższych wstępów, zapraszamy do słuchania 🙂
Podcast Kulturalny 03 (Mediafire)
Podcast Kulturalny 03 (streaming)*
*po kliknięciu na ten link otworzy się okienko – należy kliknąć „otwórz za pomocą…” gdzie wybieracie sobie swojego mp3 playera (uwaga! taka opcja kasuje wam playlistę, więc zanim klikniecie „ok”, zapiszcie ją sobie)
PS. Dziękujemy panu M. za pomoc techniczną :]
Słucham sobie Was (nareszcie się zebrałam) i…
-„Zmierzchu” komentować siły nie mam, jedyna interesująca mnie postać to Jacob (miewa teksty),
-„Wywiad z wampirem” zdecydowanie lepiej mi się trawiło w wersji czytanej, Pitt i Cruise nie są w stanie przekonać mnie do czegokolwiek :] ,
-co do Moore’a i jego wąpierzy istnieje jeszcze druga książka,”Ssij, Mała, ssij” , będąca kontynuacją wymienionej przez Mirandę. Polecam, mnie smakowała 🙂
-„Nekroskopa” natomiast uwielbiam od lat…
Bardzo przyjemnie się Was słucha, zwłaszcza przy odpowiednim napoju… 🙂
uwielbiamy Wiedźmę!
Na szkoda, że na początku Bartek mało się udziela, ale później się rozkręca i fajnie jest. Rozbawiła mnie informacja, że dzieciaki biorą przykład ze Zmierzchu w relacjach z innymi 😀 jeszcze trochę, a ktoś napisze książkę „Jak wyrwać sobie młodego wampira – wersja dla opornych”.
podejrzewam, że gdybyśmy mieli osobne mikrofony, to by się udzielał więcej, a tak jest miłym Misiomiejem i swojej kobiecie pagaja sprzed nosa nie wyrywa 😛 Cieszę się, że się podoba, bo chłopak z sensem mówi, teraz już wie, czym się podcasta je i będzie go więcej, już ja tego dopilnuję 😀 a na razie czekamy na Steeliego, aż się objawi 🙂 tęsknimy!
Fascynujący temat 😉
Z twórczości pani Rice zaznałem na razie dwóch początkowych tomów. Ciekawe to, ale opis zmieniającego się światłocienia na bladej, nieruchomej twarzy, rozciągnięty na 5 stron, może zmęczyć. A gdy takie opisy stanowią ok. połowę książki… 😐 Niemniej jednak zamierzam się kiedyś przemóc i przeczytać, co tam Lesat i reszta upiornej rodzinki nawywijali.
(I małe sprostowanie – początek Królowej Potępionych, który streściła Miranda, jest w istocie wstępem do Wampira Lestata 😉 )
Z ciekawych filmów poleciłbym te z wytwórni Hammer:
http://pl.wikipedia.org/wiki/Hammer_Film_Productions
Może to i masówka, ale np. przy 50-letniej Narzeczonej Draculi można się i uśmiać (’efekty specjalne’ i przerysowana, groteskowa wręcz gra aktorska), i wczuć w gotycką atmosferę (te zamczyska i, przede wszystkim, muzyka).
Dalej – stary (prawie 90 lat) niemiecki Nosferatu, gdzie gł. bohater był po prostu nieszczęśliwym dziwadłem, któremu daleko do jakichkolwiek kanonów piękna.
Ostatnia rzecz – Pocałunek Wampira. Film prawie nowy (1989 :P), gdzie Nicolas Cage, który grywał wtedy w naprawdę ambitnych filmach, staje się ofiarą… molestowania seksualnego ponętnej wampirzycy, po czym sam ulega powolnej przemianie (Widok Cage’a śpiącego pod przewróconą kanapą imitującą trumnę – bezcenny).
Ps. Wpis czy dwa temu wspominałem o pewnym, kultowym w pewnych kręgach, filmie o pogromcach wampirów 😛
Hammer Film, powiadasz? Widzę, że oni też popełnili film, w którym rolę Draculi gra sam Christopher Lee. Przyjrzę się temu bliżej :] Podobnież wampirzemu Nicolasowi i pogromcy wampirów…
Na razie jednak wolę zombiaki na wesoło 😉