Jest coś niesamowicie magicznego w narracji Roberta Galbraighta, co sprawia, że zawsze wsiąkam w nie jak woda w gąbkę. Zwlekałam z Zabójczą bielą tak długo, aż ukazała się kolejna książka w serii, bo zwyczajnie nie miałam czasu na to, żeby przez dwa dni tylko czytać i czytać i czytać. Wreszcie się udało i mogę opisać […]
W biblioteczce
Czyli czytamy książki, także te z obrazkami :)
Przeklęci święci – Maggie Stiefvater
Od czasu blurba zdradzającego zakończenie jednej powieści Zajdla nie czytuję opisów z tylnej okładki przed czytaniem książki. Po prostu nie. Poza tym ja tym opisom za bardzo nie wierzę. W rezultacie czasem zaczynam lekturę tylko trochę wiedząc, co mnie czeka – lubię niespodzianki. W przypadku świętych miałam wrażenie, że oczekiwałam pączka, a dostałam cukiernię.
Behawiorysta – Remigiusz Mróz
Z panem Remigiuszem mi nie po drodze. Choć samego autora lubię, doceniam tempo pracy i wielką kulturę osobistą, to jego twórczość nie wpada w mój radar. Nie musi, świat jest wielki, a książek dużo. I żylibyśmy sobie tak jako te na słońcach przeciwległych bogi, gdyby nie napisał kryminału dziejącego się w Opolu.
Małe Licho i Tajemnica Niebożątka – M. Kisiel
Z czytaniem u mnie ostatnio bardzo na bakier. Autorka zdążyła napisać dwie książki, zanim przeczytałam Małe Licho, ale kiedy to zrobiłam, to pękła w jedną noc. Książka, nie Ałtorka. Ałtorka też w sumie może trochę trzeszczeć po chudych boczkach, ale z zasłużonej dumy, bo napisała złoto, diamenty i jajko na twardo.
Instytut – K. C. Archer – Szajs Tygodnia
Zdarza się, że sięgam po książkę i od razu wiem, że to będzie Szajs. Darczyńca co prawda uprzedzał, z szatańskim błyskiem w oku, że padnę przy czytaniu, ale ostatecznie przekonał mnie opis fabuły. Proszę Państwa, tekst z tyłu okładki zaliczył takie przepiękne, klasyczne szajs-bingo, jak dawno. Trzymajcie się, bo mam siedem stron notatek do tego […]
Precz z brunetami! – Marta Obuch
Mówi się, że nie należy oceniać książki po okładce… a po tytule? Jeśli spodziewacie się czegoś w stylu polskiej komedii romantycznej, to macie rację. Tyle, że filmy mają zdecydowanie mniej wdzięku od powieści Marty Obuch.
Legenda Barneya Thomsona – Douglas Lindsay
Okładka filmowa ze znanymi twarzami. Szkocki kryminał. Historia na pierwszy rzut oka jak najbardziej w brytyjskim, przewrotnym stylu. Nic nie zapowiada katastrofy. A potem zaczęłam czytać.
Kawaii Scotland Light Novel
Z projektem słodkich Szkotów jestem prawie od początku – dokładnie pamiętam głupi żart na Facebooku, który zapoczątkował to szaleństwo. Wyobraźcie sobie bowiem wielce poważnych, męskich Szkotów, którym wiatr podwiewa frywolnie spódniczki, a ich reakcja jest rodem z bardzo naiwnej mangi dla dziewcząt. A teraz dorzućcie wszystkie wyjątkowo naiwne klisze z mang szkolnych, shojou, shounen-ai i […]
Toń – Marta Kisiel
Rany julek, nie mam pojęcia jak zacząć – wszystkie próby brzmią rozpaczliwie górnolotnie i banalnie. Przecież nie napiszę, że Toń wciąga w wir zachwytu i rzuca czytelnika na głęboką wodę – nawet jeśli robi dokładnie to. Ta książka zasługuje na coś więcej niż wyświechtane frazesy i żenujące gierki słowne. Dużo, dużo więcej. Ale po kolei.
Cień przeszłości – Grzegorz Gołębiowski
Powinno było mnie tknąć, że książki od Novae Res należy brać z bardzo, bardzo dużą rezerwą. Jakieś muzy życzliwe powinny kopnąć w tyłek z szeptem, że „nie patrzysz w cudze recenzje przed osobistym czytaniem, ale może akurat…”. Kruk powinien jakiś złowieszczo zakrakać. Ale stało się i cóż.