Widokówki z tego świata

Czyli krótko o tym, co można znaleźć w zakurzonych pudłach.

Zachciało mi się porządków. Nie, nie mam tak zbyt często. Studentem będąc zdarzało mi się to dwa razy do roku. Wiadomo – najlepszy sposób na naukę do sesji to mycie okien i układanie na nowo książek na półkach. Co mnie naszło tym razem? Może to ta wiosenna pogoda… A może potrzebowałam naprawdę poczuć swoje mieszkanie, bo przez ostatnie dwa miesiące rzadko w nim bywałam. Namnożyło się wyjazdów, tych turystycznych, zawodowych, ale też do domu rodzinnego. Zachciało mi się więc porządków… A spotkała mnie sentymentalna podróż w przeszłość, która nie była moja.

Kilka lat temu za porządki w Domu zabrała się moja Mama i znalazła dość pokaźny stos starych pocztówek, które szybko zarekwirowałam i właśnie dzisiaj odkopałam na nowo. 1987, 1982, 1979, 1974… Najstarsza, jaką znalazłam, była oznaczona datą 16 VII 1965 i została wysłana do mojej Prababci przez jej syna z żoną i małym wnukiem. Przewagę miały pocztówki z lat 70, wysyłane do moich Dziadków przez ich znajomych. Ale znalazło się też kilka kartek, które wysyłali przebywający na wakacjach uczniowie szkoły podstawowej – moja Babcia długie lata pracowała tam w sekretariacie. A już absolutnym hitem dla mnie była kartka z Krynicy, wysłana przez moich Rodziców do Dziadków w marcu 1988 roku. Dzięki niej wiem już, że właśnie wtedy pierwszy raz odwiedziłam to uzdrowisko. Choć niewiele pamiętam z tego wyjazdu, bo miałam się urodzić dopiero trzy miesiące później…

Oczywiście sprzątanie, które miało mi zająć góra pół godzinki, przeciągnęło się na cały wieczór i z pewnością będzie miało ciąg dalszy. Każda z tych pocztówek zasługuje na obejrzenie, a potem pewnie i na zeskanowanie, bo obawiam się, że w końcu staną się zupełnie nieczytelne. Póki co zachwycam się tym, co znalazłam, a w przerwie od zachwytów nadrobiłam zaległości w Postcrossingu. Wypisanie 11 pocztówek zajęło mi ponad dwie godziny, ale było warto. The game is back on!

Łeba, 16 lipca 1965 roku

Krynica, 1 marca 1988 roku