Wsiąść do pociągu byle jakiego…

Nie, to nie pociąg, to Garbusek ^^

Tak, moi drodzy, ja wciąż żyję 😀 Szczęśliwie przetrwałam sesję i weekend z rodzinką w górach, powoli wracam więc do świata wirtualnego. Szyszka szaleje z recenzjami, w takim razie ja zacznę trochę spokojniej, tak letnio-wakacyjnie, i zabiorę was w muzyczną podróż.

Tylko wiecie, nie bierzcie tytułu notki zbyt dosłownie (tak, jak to uczynili w Angorze, opatrując tym podpisem obrazek, na którym widnieje mocno zdezelowany i zmaltretowany wagon PKP). Bardziej chodzi mi tutaj o ideę wakacji. Taaak, zaraz wszyscy pracujący zaczną na mnie fuczeć, że przecież oni wakacji nie mają… Cóż, kiedyś mieliście ^^ Teraz cieszą się nimi inni, póki jeszcze mogą. Zatem – od czego zaczynamy? Skoro już jesteśmy przy pociągach, w dodatku dość starych, to zajrzyjmy do klasyki:

Maryla Rodowicz Ballada wagonowa

Jedziemy! Tylko co jest ważniejsze: cel podróży, czy też może sama podróż?

Grzegorz Turnau Historia pewnej podróży

Żeby nie przesadzić z pociągami, proponuję przesiąść się teraz do czterokołowców. Muzyka w odtwarzaczu, wiatr we włosach, zimny łokieć i cały świat przed nami, tylko czeka, aż go odkryjemy. I znów – czy cel podróży jest najważniejszy? A może wystarczy sama wędrówka wzdłuż czarnej linii asfaltu? Dokąd przestaje mieć znaczenie, ważne jest z kim.

Bruce Springsteen & Melissa Etheridge Thunder Road

A na koniec… nie dam zakończenia. Bo właściwie kto powiedział, że podróż musi się kiedyś skończyć? Ja mówię, że nie musi. Zamiast końca – przerwa. Krótki postój, by uzupełnić zapasy, odpocząć, nabrać sił i nowego entuzjazmu. Karawanseraj zaprasza (:

Loreena McKennitt Caravanserai