I oto stało się – obiecany pierwszy odcinek podcasta właśnie ujrzał światło dzienne. No dobrze, światło sztuczne, bo już późno. Ale do rzeczy.
W pierwszym odcinku możecie posłuchać o:
– tym, co było na początku;
– Targach Książki w Krakowie;
– cyklu książek Pan Lodowego Ogrodu;
– Nocy Reklamożerców;
– filmach 2012 i Gamer.
Poniżej link do podcasta:
Podcast Kulturalny 01 (Mediafire)
Podcast Kulturalny 01 (streaming)*
*po kliknięciu na ten link otworzy się okienko – należy kliknąć „otwórz za pomocą…” gdzie wybieracie sobie swojego mp3 playera (uwaga! taka opcja kasuje wam playlistę, więc zanim klikniecie „ok”, zapiszcie ją sobie)
Zapraszamy do słuchania i komentowania 🙂
To nie do końca tak, Ijonie – na 2012 owszem nie byłam, ale nie tyle go recenzuję się, co wyrażam swoje przypuszczenia o jego jakości 😉
Jeśli chodzi o prowadzenie – przyjmuję do wiadomości, obiecuję poprawę :]
Dość przyjemnie się Was słucha (choć trochę cicho- musiałem podgłośnić).
A z minusów: trochę chaotycznie prowadzne 😛 i- jeśli dobrze zrozumiałem- Miranda recenzjuje film na którym jeszcze w kinie nie była?
I nie mówcie, że wszyscy mają bloga! 🙂 (Ja nie mam.)
A więc (od a więc nie zaczyna się zdania,ale niech już zostanie) mam tu wyrazic swoją opinię. Skutecznie odłożyło to moją naukę na później, czyli podcast spełnia swoją rolę. Usłyszałam ładne głosy (mam nadzieję, ze to żadna psychiczna choroba ), które opowiadały dośc ciekawie o „sprawach”, które mnie mało interesują.
Wydaje mi się, że trochę za bardzo „rozczulałyście” się nad ostatnim filmem, ale bądź co bądź, aż z ciekawości zaglądnełam na youtube żeby zobaczyc ten seetdreamsowy trailer. Jak dla mnie obrazki poruszały się stanowczo za szybko…
Czekam na kolejne wypocinki ; ).
PS. JA też nie mam!
Mirando, masz bardzo radiowy głos, nadawałabyś się do prowadzenia audycji 😀 .
Chciałabym zauważyć, że ciekawym nawiązaniem do tematyki wspomnianych przez Was filmów („Gamer”, „Surogaci”) jest książka „Bohaterowie umierają” autorstwa Matthew Woodring Stover’a (stanowiąca zresztą tom pierwszy większego cyklu „Akty Caine’a”). Pozwolę sobie zacytować fragment recenzji:
„Stover stworzył pod pewnymi względami nietypową powieść, łącząc elementy znane z twórczości innych pisarzy. Świat magiczny jest równoległą rzeczywistością, do której przenoszą się bohaterowie z naszej nieodległej przyszłości. Założenie jest analogiczne do tego, które występuje w utworach dziejących się w wirtualnej rzeczywistości: postaci dostają questa, którego muszą wypełnić. Różnica jest jedna – osoby przenoszące się do Nadświata są w nim fizycznie obecne. Nie są to też zwykli ludzie, a aktorzy biorący udział w zakrojonym na planetarną skalę reality show, podczas którego widzowie śledzą przygody bohatera; ba – wąska elita przeżywa bezpośrednio jego przygody za sprawą specjalistycznego sprzętu.”
Mam nadzieję, że omawiając dany temat (np. filmy katastroficzne) odniesiecie się także do literatury (można by wtedy wspomnieć chociażby o „Bastionie” Kinga).
A tak w ogóle, to wpadłyście na ciekawy pomysł i w świetny sposób go zrealizowałyście, będę niecierpliwie czekać na kolejne odcinki :).
ech, co do chaotyczności, to przyznaję, ze miałyśmy strasznego pietra przed pierwszym podcastem, ale powoli mija i mam nadzieję, że zniknie zupełnie 😀
dziękujemy za wszystkie uwagi i obiecuję, że weźmiemy je sobie do serca, HOWGH!
Drogie Panie.
Tomek Rejs może i jest dziwnym scjentologiem, który pogrąża się z każdym jednym wywiadem.
Ale! Widziałyście „Superhero movie”? Malutki fragment, w którym Tomek pokazuje klasę i żartuje sam z siebie. Zarazem najlepszy kawałek w tym filmidle.
Czy widziałyście Tropic Thunder znane jako „jaja w tropikach”? Tam pan Rejs pokazuje klasę aktora fachowego, który potrafi zagrać wszystko. Jeśli nie – polecam nadrobić. Tym filmem połamał stereotypy, jakie zdążyłem sobie skonstruować na jego temat. Oddzielmy aktora od jego życia prywatnego. Można być zbójcerzem prywatnie, a grać wojów Mirmiła. I na odwrót.
co do świetności rzemiosła Tomeczka nie mam najmniejszych wątpliwości – ktoś, kto potrafił tak świetnie zagrać, jak choćby w „Magnolii”, musiałby się nieźle postarać, żebym zaklasyfikowała go do kaszanki z miodem. Niemniej – „Wojna Światów” była co najmniej średnia, a fakt, że jest taki, że Tomek jest dziwny i przestaję go lubić. Bo tak 😛
Chwała Bogu za to, że recenzje są subiektywne 😀
Przydałoby się zrobić jakiś alternatywny link do ściągnięcia, bo jeden się nie wyrabia 😀
Panienko O. – cieszę się, że umiliłyśmy wieczór ; )
Foko, dziękuję (dziękujemy!) za miłe słowa. W wolnej chwili przyjrzę się „Bohaterom…”. Co do nawiązań książkowych – pewnie tak będzie, bo osobiście uwielbiam wygrzebywać jakieś powiązania między książkami i filmami :]
Szanowny panie Grzegorzu, po raz kolejny zagiąłeś mnie polskim językiem, znów minęła chwila zanim zorientowałam się, o którym aktorze piszesz ;] Wymienionych przez Ciebie filmów nie widziałam, Tomka cenię natomiast za Wywiad z wampirem. Stare, dobre czasy? 😛
Hollow – zrobione :]
Słuchało się naprawdę ciekawie. O ile przy Onsenie zazwyczaj miałem własne zdanie i słuchałem go, by z opiniami prowadzących zgodzić się bądź nie, to Kawa z Cynamonem może być dla mnie… opiniotwórcza? Bo do kina chadzam od wielkiego dzwonu, a i w komputerze/TV filmy oglądam niezwykle rzadko. Posłucham, przetrawię i przynajmniej nie pójdę na jakieś straszliwe… coś 😉
A i dobrych książek nigdy zbyt wiele i przydadzą się wskazówki, o co jeszcze pytać w Empiku.
W każdym razie macie kolejnego stałego słuchacza 😉