Przeczytaj mnie… na Walentynki

To będzie wpis o tym, jak prawie przegapiłam swój najbardziej epicki prezent walentynkowy 😀

Czas akcji: sobotni poranek, czyli 9:50
Miejsce akcji: mieszkanie Mirandy
Osoby dramatu:
Miranda – obudzona ledwie pół godziny temu
Wiktoria – obudzona chyba trochę wcześniej

Scena pierwsza (właściwie to jedyna):

Wiktoria i Miranda rozmawiają przez telefon. Nagle w mieszkaniu Mirandy rozlega się dźwięk domofonu… Tu należy dodać, że Miranda nie zwykła otwierać drzwi (żadnych), jeżeli ktoś się do nich dobija bez uprzedzenia. A że nie czekała na nikogo w sobotni poranek, zamierzała sprawę najzwyczajniej zignorować.
Wiktoria: Nie otworzysz?
Miranda: Pfff! Nikogo się nie spodziewam.
Wiktoria: A jak to będzie kurier?
Miranda: (rzucając kpiące spojrzenie w przestrzeń) W sobotę?
Wiktoria: Mówię poważnie! Sprawdź!
Miranda: (wzdychając ciężko) Losieee… no dobraaaa… (do domofonu) Tak?
Kurier: Dzień dobry, kurier!
Miranda: oO
*kurtyna*

Co w tym takiego zabawnego? Ano to, że sprawczynią całego zamieszania, w tym też wizyty kuriera w sobotę, była właśnie Wiktoria. I gdyby nie to, że mnie przypilnowała, jej walentynka pojechałaby sobie do kurierskiej sortowni, by w ciemnie i zimnie czekać na swoje przeznaczenie. Na szczęście jednak trafiła do mych zachłannych łapek, które już od dawna chciały zmacać piękne pudełka, w jakich po świecie wędrują książki z Poczty Książkowej. Zobaczcie, czyż nie są cudne?

Oto słynne pudełko, tutaj w przyjemnej, nie-różowej, walentynkowej dekoracji.

W pudełku – pięknie zapakowana, jeszcze tajemnicza książka.

Toż to noblista! Który został mi polecony (i podarowany) jako odtrutka na 50 twarzy Greya 😀

Wiedziałam, że kurier w sobotę to rzecz nienormalna! Aż nalepkę specjalną musiał mieć…

Z walentynki zadowolona byłam nie tylko ja… 😉

Idę zapoznawać się bliżej z niegrzeczną dziewczynką, a was zapraszam na bloga Wiktorii – Przeczytaj mnie 🙂 Z kolei jeśli myślicie o pięknym, książkowym prezencie dla bliskiej osoby, to Poczta Książkowa czeka na wasze zamówienie!