Incepcja (2010)

Ach, czy wszystko, co się zda, jak sen we śnie jeno trwa?*

Sporo szumu było ostatnio wokół nowego filmu Christophera Nolana. Facet odpowiadał za scenariusz i reżyserię takich filmów jak Memento, Prestiż, Batman – Początek czy Mroczny rycerz. Podobnie jak praktycznie każdy film Tima Burtona jest na swój sposób charakterystyczny, tak i filmy Nolana mają coś wspólnego. Specyficzny, nieco mroczny nastrój tajemnicy, która niekoniecznie zostaje jednoznacznie wyjaśniona przed napisami końcowymi.

W Incepcji Nolan wziął na warsztat coś bardzo ulotnego – sny. Żeby jednak nie było zbyt bajecznie, pojawili się złodzieje, którzy włamują się do snów i wykradają z nich informacje. To oczywiście tylko główne założenie filmu. Misternie upleciona fabuła porywa widza od pierwszych scen. Zabiera go w podróż do świata, w którym sny są jak opium. Od snów można się uzależnić. A gdy to nastąpi nie ma już pewności, który ze światów jest tym rzeczywistym.

Incepcja zdecydowanie nie jest bezmyślną rozrywką. Główny pomysł został rozbudowany w taki sposób, by widz musiał się naprawdę skupić na akcji. I mnie to bardzo cieszyło. Cieszyło mnie, że przez dwie i pół godziny nie było momentu, w którym bym się nudziła, czekając na dalszy rozwój wydarzeń. Wciąż się coś działo, pojawiały się nowe przeszkody, nowe pomysły na ich pokonanie, a czasem nawet jakiś zabawny dialog. Istotne było także towarzystwo, z Leo di Caprio na czele. I chociaż jego nazwisko pojawiało się przy zapowiedziach najczęściej, to warto przyjrzeć się także pozostałym aktorom. Znany głównie z komedii romantycznych Joseph Gordon-Levitt (Zakochana złośnica, 500 dni miłości) tym razem biegał, strzelał i podkładał ładunki wybuchowe, a wszystko to w eleganckim garniaku i pod krawatem. Na parę minut pojawił się jeden z moich ulubieńców – stary wyga Michael Cane. Żeńska część obsady także prezentuje się wybornie: Ellen Page (znana też jako Juno) w roli projektującej labirynty Ariadny oraz coraz bardziej popularna ostatnio (zasłużenie zresztą) Marion Cotillard dodały kolorytu całej historii.

Ktoś kiedyś powiedział, że jeśli w snach jesteś szczęśliwy to znaczy, że przestałeś walczyć o szczęście w świecie rzeczywistym (cytuję z pamięci, więc pewnie niedokładnie, ale sens został zachowany). Incepcja to nie tylko świetne kino akcji, z obowiązkowymi pościgami i strzelaninami. To także intrygujące przedstawienie świata, w którym łatwo można stracić poczucie rzeczywistości, na rzecz wymarzonych, sennych wizji. Nolan nie przedstawia nam swojego pomysłu w sposób zbyt nachalny. Ostatecznie to my podejmujemy decyzję, co jest snem, a co rzeczywistością.

* Edgar Allan Poe – Sen we śnie (A dream within a dream)