Świat nocy / Nightlife – Rob Thurman

Co i rusz na półkach w księgarniach widzimy kolejne potworki spod znaku ‘paranormalnego romansu’. Nazwa chwytliwa, okładki mchroczne, a treść, w większości przypadków, tak samo nijaka. Nie mówię, że wszędzie, bo nawet tam znajdzie się parę lepszych czytadeł, ale ile można czytać o stuletnim wampirze podrywającym szarą nastolatkę, czy o innej panience z „tajemniczymi” mocami? Mam dla was wyjątek od tej reguły.

Nightlife czytałam ponad dwa lata temu, w oryginale. Nazwa „paranormal romance” jeszcze nie była wtedy tak popularna, ale już było widać wampirzą obsesję wydawców. Tym bardziej było mi przykro, bo uznałam, że ta powieść zginie w natłoku innych, bardziej rrromantycznych opowieści dla nastolatek. Na szczęście (co prawda po dwóch latach, ale lepiej późno niż później) mogę się teraz uśmiechnąć do wydawnictwa Dwójka bez sternika i przyklasnąć jego decyzji, jaką jest wydanie Nightlife po polsku – jako Świat nocy.

O co w książce chodzi? W wielkim skrócie: mamy dwóch braci, Kala i Niko, którzy muszą użerać się z pewnymi niezbyt sympatycznymi kreaturami ciemności. Dwa lata temu zostawiłam na Lubimy Czytać krótką notkę o Nightlife, pozwolę sobie ją tutaj przytoczyć:

~*~
Czytadło zaskakująco przyjemne. Zaskakująco, bo:
a) temat oklepany (ludzie nieświadomi demonicznych „cieni”, a w tym wszystkim kilku „uświadomionych”, plus ratowanie świata), a jednak autorowi udało się nie przynudzać;
b) żadnego wątku romantycznego! A przynajmniej nic bardziej znaczącego od kilku niezobowiązujących wzmianek. Jakże miła odmiana od pseudo-horrorowych harlequinów.
Przez większość książki miałam wrażenie, jakbym trzymała w rękach papierową wersję jakiegoś odcinka serialu Supernatural – dwaj bracia (jeden nie do końca czystej krwi człowiek), którzy mogą liczyć tylko na siebie, którzy są gotowi bronić drugiego, chociażby wymagało to wycieczki do piekła i z powrotem. Dosłownie. Nawet nieco przydługawe monologi wewnętrzne Kala nie nudziły, bo chłopak ma wybornie cyniczne i wisielcze poczucie humoru. Wszystko to idealnie trafiło w mój nastrój, dzięki czemu dwa wieczory poświęcone tej książce zaliczam do całkiem udanych.
~*~

I wciąż podtrzymuję to, co rzekłam dwa lata temu. Polecam szczególnie fanom wspomnianego Supernatural – równie świetna zabawa i nie mniej satysfakcjonujące dialogi. Dla tych, którzy Supernatural nie oglądają – jeżeli chcecie lekką lekturę, wypełnioną rozwalaniem złych potworków, przyjemnie wciągającą akcją i pozbawioną błyszcząco-różowej otoczki, to śmiało sięgajcie po Świat nocy. I czekajcie na następne części, bo jest ich już siedem, a ósma się tworzy.

Rob Thurman, Świat nocy (Nightlife), Dwójka bez sternika, październik (?) 2012